Γιώργος Μουργής
Αναδημοσίευση από
toperiodiko.gr«Άδικη, ατεκμηρίωτη και εκδικητική η απόφαση για την Ηριάννα και τον Περικλή», διάβασα ανάμεσα στα πολλά που γράφτηκαν μετά το τέλος της εκδίκασης των αιτήσεων για αναστολή της πρωτόδικης ποινής τους.
Θα μπορούσε όντως να ήταν η μια όψη του νομίσματος σε ό,τι αφορά στην εκτίμηση για την δικαστική απόφαση, μιας και την κρίση αυτή την διατύπωσε επαγγελματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και στέλεχος των 53+ .
Παρόλα αυτά, το νόμισμα έχει και την άλλη όψη, την οποία επιμελώς όσοι κάθονται αναπαυτικά στην καρέκλα της εξουσίας, όπως αυτό το επαγγελματικό στέλεχος του κόμματος, που μάλιστα κυβερνά, δεν τολμούν σήμερα να μας το πουν ή να το δουν.
Για την ακρίβεια θεωρούν καλύτερο να μας αποκρύπτουν την άλλη πλευρά του νομίσματος.
Ας το πιάσουμε από παλιότερα… Τέτοιες μέρες πριν από 4 χρόνια δίναμε αγώνα για τον Σακκά με την απεργία πείνας του σε εξέλιξη. Ακολούθησε ο Ρωμανός για την άδεια φοίτησής του, ο Θεοφίλου, ο Σεϊσίδης, ο Χαρίσης, ο Πολυδώρου, η Στατήρη, η Αθηνά Τσάκαλου.
Ο τρομονόμος συν τω (Συριζαϊκό) χρόνω ενισχύθηκε διατηρώντας όλες τις αντισυνταγματικές διατάξεις του και επιπλέον ενισχυμένες, παρά τα αντίθετα που υποστήριζε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Εξακολούθησαν, μάλιστα, οι φωνές απόγνωσης από το Κολαστήριο, τη Θήβα και τις μωρομάνες, τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού μαζί με τόσα άλλα παραδείγματα.
Οι καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν συγκίνησαν κανέναν.
Οι εξόφθαλμες αντιθέσεις του σωφρονιστικού κωδικά (μέσα από το
«Αλφαβητάρι του Κρατουμένου») με αυτόν του ποινικού, όπως τις διατυπώνουν οι κρατούμενοι, πάλι δεν συγκίνησαν κανέναν. Ο αγώνας τους από τις 18 Μάη σε μια σειρά από φυλακές συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ενώ μένει στα αζήτητα της πληροφόρησης από τα κατά τα άλλα έγκριτα «αντιστασιακά» sites.
Το ίδιο και οι κινητοποιήσεις από τις γυναικείες φυλακές πέρυσι τον Σεπτέμβρη για να σταματήσουν να είναι οι κρατούμενες στοιβαγμένες στην υπό διάλυση πτέρυγα του Κορυδαλλού, την ώρα που σε ολόκληρη νέα πτέρυγα από κάτω, κρατούνταν δύο «VIP» κρατούμενοι.
Οι δίκες των κατοίκων από τα χωριά γύρω από τις Σκουριές φτάνουν στο ακροατήριο φέτος το φθινόπωρο με 75 ανθρώπους να δικάζονται για «εγκληματικές» πράξεις στον αγώνα για την προστασία του τόπου τους. Οι δικαστές του μικτού ορκωτού Κακουργιοδικείου και του εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης θα οδηγηθούν στην κρίση τους κυρίως από το DNA που βρέθηκε σε κινητά αντικείμενα, όπως: αποτσίγαρα, μπουκαλάκια νερού, ένα σκούφο και φυσίγγια κυνηγητικού όπλου (σε ένα βουνό διάσπαρτο από τα φυσίγγια κυνηγών). Κινητά «πειστήρια» που δεν βρέθηκαν στον τόπο του «εγκλήματος» αλλά εκατοντάδες μέτρα μακριά και παραδόθηκαν στην αστυνομία από τους υπαλλήλους της εταιρείας του Μπόμπολα.
Η διάκριση στο πρόσωπο του Δ. Κουφοντίνα στερεί από τον κρατούμενο το δικαίωμα στην άδεια, με την εισαγγελική επίκληση των απόψεων και όχι του κατοχυρωμένου δικαιώματος όπως το θέσπισε ο νομοθέτης.
Κι έχουμε κι άλλα, όπως τον τρόπο που διεξάγονται οι Πανελλαδικές εξετάσεις στα σωφρονιστικά καταστήματα ή τις συνθήκες μελέτης των υποψηφίων.
Θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλές λέξεις απαριθμώντας μόνο προβλήματα. Ακούσαμε δημοσία, μερικά, για τις συνθήκες κράτησης από τον Περικλή Μ. (συγκάτοικο του συντρόφου της Ηριάννας Β.Λ.). Επί χρόνια τα ακούμε από έγκλειστους, έγκλειστες, αποφυλακισμένους και αποφυλακισμένες. Και η πλειονότητα αυτών που σήμερα θυμώνουν με αυτήν την απόφαση για την Ηριάννα και τον Περικλή είτε τα αγνοεί είτε σιωπά.
Και όμως, οι διωκτικές αρχές συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το DNA για να καταδικάσουν με ευκολία πατώντας στον τρομονόμο και εξαιρώντας όποιους κρατούμενους και όποιες κρατούμενες κρίνει από τα δικαιώματά τους. Δικαιοσύνη, κρατική εξουσία και κατασταλτικοί μηχανισμοί είναι τα συγκοινωνούντα δοχεία ενός ανεξέλεγκτου παρασυστήματος.
…και ας δούμε τώρα τι λέμε Η κινητοποίηση που αρχίζει και τελειώνει με αναγκαία μεν αλλά αναποτελεσματικά κείμενα συμπαράστασης διάσημων ή μη (ας με συγχωρέσουν οι αληθινά αλληλέγγυοι συμπαραστάτες της Ηριάννας που βρίσκονται στους δρόμους σε κάθε κάλεσμα του κινήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων) θα αποτελεί μόνιμα την «κομιλφό» αυτενέργεια της δημοκρατικής αστικής ευγένειας. Μέρος ενός καθωσπρεπισμού ή ενός συναισθηματικά ευσυγκίνητου αστικού ακτιβισμού που τελειώνει στη «ζέστα του σφαγείου» μας, με την επόμενη κοινοποίηση, το επόμενο like, το επόμενο κείμενο συμπαράστασης, χωρίς να πειράζεται ή να ενοχλείται το κατάφωρα άδικο νομοθετικό πλαίσιο και οι εντεταλμένοι για την εφαρμογή του δικαστές.
Ας σκεφτούμε όσοι και όσες συμμετέχουμε στο κίνημα αλληλεγγύης ότι καμία σημασία δεν θα είχε ακόμα κι αν ο σύντροφος της Ηριάννας για παράδειγμα δεν είχε αθωωθεί, αλλά ήταν μέλος της Συνωμοσίας, όπως δεν έχει σημασία και για την περίπτωση άλλων που κατηγορήθηκαν και φυλακίστηκαν για συντροφικές ή συγγενικές σχέσεις με μέλη της ΣΠΦ. Καμία σημασία δεν έχει αν η Ηριάννα είναι μια λαμπρή πανεπιστημιακός με διδακτορικό ή η φοιτήτρια της διπλανής πόρτας.
Ήρθε ο καιρός μετά την καταχρηστική υπέρβαση εξουσίας από αυτές τις καταδικαστικές αποφάσεις, την προσπάθεια επιβολής ενός ιδιότυπου φόβου ώστε να ευδοκιμήσει η ιδιώτευση ή ο κατά περίσταση χαφιεδισμός του παρακράτους, να μπει φραγμός στις ορέξεις δικαστικών κύκλων που νέμονται την εξουσία με αλαζονεία, επίδειξη ισχύος και αυθαιρεσία, ακυρώνοντας κάθε προφύλαξη αθώων πολιτών, με την κατάργηση του τρομονόμου.
Το δόγμα «Νόμος και Τάξη», συνδεδεμένο δήθεν με την αποσταθεροποίηση της δημόσιας τάξης, συμπληρώνεται με το αντιδικονομικά παράδοξο, καθώς οι διωκόμενοι καλούνται να αποδείξουν την αθωότητα τους, καταστρατηγώντας έτσι κάθε έννοια δικαίου που πηγάζει από την θεμελιακή υποχρέωση των αρχών να αποδεικνύουν την ενοχή των κατηγορουμένων. Η εμμονή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας ως φυσική προέκταση του τρομονόμου υπό το κράτος των «δημοκρατικών εγγυήσεων» που ασκεί η δικαστική εξουσία βαθαίνει το ρήγμα των σχέσεων με τους πολίτες. Η μετατροπή δηλαδή με άλλα λόγια της δικαστικής εξουσίας, των κατασταλτικών μηχανισμών και των θεσμικών οργάνων σε ρόλο αυτόκλητου τιμωρού.
Αντί επιλόγου Η συνέχειας του κράτους, της καθεστηκυίας τάξης και της κυρίαρχης ιδεολογίας από το πολιτικό σύστημα, δυστυχώς εξακολουθεί να υπάρχει ύστερα από την απόφαση του Τμήματος Αναστολών του Εφετείου για τη Ηριάννα Β.Λ. και τον Περικλή Μ.
Τα κατασκευασμένα στοιχεία από την αντιτρομοκρατική και σε αυτή την περίπτωση ελέω τρομονόμου χρησιμοποιήθηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη για να παραδοθούν με τιμές παρακράτους και χωρίς αναστολή πάλι δυο νέοι άνθρωποι στον τιμωρητικό εγκλεισμό των φυλακών.
Αν η κρατική καταστολή νίκησε άλλη μια φορά σήμερα είναι γιατί η ελληνική δικαιοσύνη βρίσκεται σε παρατεταμένο κώμα νοσηρής καταστολής διασωληνωμένη, χωρίς αναστολή.
Κάποιοι το επιτρέπουν με τις εφαρμοσμένες πολιτικές τους, οι οποίες δεν αποτελούν πταίσμα αλλά κακουργηματική εγκληματική ενέργεια θυματοποιώντας αθώους και αθώες.
Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό μη πέφτει κάνεις από τα σύννεφα όταν κυκλοφορούν ανάμεσα μας, με αναστολή, έμποροι ναρκωτικών, έμποροι όπλων, καταχραστές δημοσίου χρήματος, εκβιαστές, βιαστές, παιδόφιλοι, φονιάδες χρυσαυγίτες.
Οι κακοί, Ηριάννα και Περικλής, είναι μέσα, κοιμηθείτε ήσυχοι… έχουμε τρομονόμο να μας φυλάει.
